Mommo: Kız Kardeşim Film İncelemesi

Bugün sizlere enfes bir dram filmiyle geldim. Dram kraliçesi koltuğuma oturup, hemen film hakkında bilgi vermeye başlıyorum. Mommo: Kız Kardeşim filminin senaristliğini ve yönetmenliğini Atalay Taşdiken üstlenmiş. Ayrıca belirtmek isterim ki; Mommo Atalay Taşdiken’in ilk uzun metraj filmidir. Film, 59. Berlin Film Festivali‘nde ” Generation” bölümüne kabul edilen ilk Türk filmidir. Nürnberg Almanya – Türkiye Film Festivali’nde ise Seyirci ve Jüri Ödüllerinin ikisini birden almaya hak kazanmış başarılı bir yapım. Hikayemiz tamamı ile gerçek bir hayat hikayesinden ilham alınarak yazılmış. Erkan Oğur’un besteleriyle de öylesine güzel servis edilmiş ki bize de ”bravo” demek düşüyor.

Atalay Taşdiken’in oyuncuları özel olarak yerli halktan seçmesi hikayeyi daha sahici kılmış. Çok fazla ajitasyona girmeden yalın ve duru bir film olma hasebiyle izlemeye değer bir film. İzninizle filmin konusuna geçiyorum.i

Filmin Konusu

Ahmet ve Ayşe iki öksüz kardeştir. Annelerinin ölümünden sonra babası başka biriyle evlenmiş, karısı çocukları istemediği için Ahmet ve Ayşe’yi ortada bırakmıştır. Bu iki öksüz kardeşe yarı felçli Hasan ( Mete Dönmezler) dedeleri sahip çıkmıştır. Ahmet, büyük olduğu için her şeyin farkında olup güçlü olmaya çalışmaktadır. Ayşe ise abisine en büyük dayanak bir yoldaştır. Ahmet, babasının onlara ne yaptığının farkında olduğundan babasına içten içe kin beslemektedir. Ayşe ise olanlara rağmen pencere kenarında babasının yolunu gözleyip onu her görüşünde sarılmak istemektedir. Dedeleri bu iki öksüz için ne yapacağını şaşırmış çaresiz kalmıştır. Yaşlı ve engelli olmasından ötürü iki seneye çıkacağına ihtimal bile vermemektedir.

Bir gün yüzlerini güldüren onlara umut olan bir mektup gelir . Almanya’daki teyzeleri çocukları yanlarına aldırmak ister. Buna sevinen öksüzler ve dedeleri sabırsızlıkla neler yapılabileceğini beklemeye başlar. Dedelerinin tek amacı kendisi ölünce çocukların ortada kalmaması rahat edebilecekleri bir yerleri yuvaları olmasıdır. Evlenip çocuklarına sahip çıkmayan baba ise çocukları yuvaya vermek istemektedir. Kendi çocuklarına yapmadığı babalığı üvey oğluna yapıp çocuklarını yok saymaktadır. Burada en dokunaklı sahnelerden biri de Ahmet ve Ayşe bisikletle giderken karşıdan babası ve üvey oğlunun beraber geçmeleridir. Öyle ki babaları dönüp bakmaz bile çocuklarına.

Bir gün Hasan dedeye Almanya’daki kızından mektup gelir. Mektupta; çocukları yanlarına almaları iki seneyi bulabileceğini yine de umutsuz olmamaları gerektiği yazar. Dede, her gece balkonda yatan çocukları dışarısı soğuk diyerek son kez yanında yatırır. Bütün gece kafasında kızının mektupta dedikleri sıralanır durur. Artık bir seçim yapması gerekmektedir. O sabah Ahmet’i yağ çektirme bahanesiyle gönderir ve Ayşe’yi zengin bir aileye evlatlık olarak verir.

İki kardeşin yolları burada ayrılır. Anlatmam ve değinmem gereken o kadar çok nokta var ki ; izleyecek olanlar için çok derine inmemeye çalıştım. Şimdiden iyi seyirler…

Köstebek film incelememize buradan ulaşabilirsiniz.